آیه 70 سوره حج

أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّ ذلِكَ فِي كِتابٍ إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (70)

«1». اصول كافى (چ سوم دار الكتب)، ج 2، كتاب الايمان و الكفر، ص 300 روايت 1

جلد 9 - صفحه 93

بعد از آن به جهت تسلى خاطر مبارك حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و وعد مؤمنان و ايعاد كافران به اينكه تمام افعالشان مضبوط است نزد حضرت سبحان فرمايد:

أَ لَمْ تَعْلَمْ‌: آيا نمى‌دانى، يعنى البته دانسته‌اى و مى‌دانى، أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماءِ: بدرستى كه خداى تعالى مى‌داند آنچه در آسمانهاست از عجائب علويات، وَ الْأَرْضِ‌: و آنچه در زمين است از غرائب سفليات، و هيچ چيز از جزئى و كلى بر ذات سبحانى پوشيده نيست. إِنَّ ذلِكَ فِي كِتابٍ‌: بدرستى كه آنچه در آسمانها و زمينهاست نوشته شده است در لوح محفوظ كه نزد ما باشد قبل از آنكه حادث شود، و هرگاه عالم باشيم به همه اشياء و حافظ آنها كه از جمله آن مجادله و منازعه كفار قريش است، پس غمگين و اندوهناك مشو از گفتار و رفتار ايشان؛ زيرا ما عالم هستيم به آن و حفظ آن نموده و البته ايشان را به آن مجازات خواهيم داد.

تنبيه: فخر رازى گويد: خطاب با پيغمبر و مراد ساير بندگانند، زيرا رسالت ثابت نگردد مگر بعد از علم به اينكه ذات الهى جل جلاله عالم است به تمام معلومات؛ زيرا اگر ثابت نشود علم سبحانى، هر آينه روا باشد كه مشتبه شود بر او صادق از كاذب، پس در اين صورت اظهار معجزه هر آينه دليل بر صدق پيغمبر نباشد؛ بنابراين ثابت گردد كه خطاب به غير خواهد بود، «1»، لكن محتاج بدين مقدمه نباشد زيرا اين مطلب محقق شده كه بندگان مورد تكليف الهى هستند، و چون پيغمبر واسطه‌اى در تبليغ فرامين است، لذا صورت خطابات به آن حضرت واقع گرديده.

إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ: بدرستى كه علم به همه چيزها و اثبات آن در لوح‌

«1». تفسير كبير فخر رازى، (چ دار الطباعه العامره) ج 6، ص 259 (المسئلة الثانية)

جلد 9 - صفحه 94

محفوظ بر خداى تعالى زير آسانست علم الهى عين ذات سبحانى و تعلق دارد به همه معلومات على السويه. يا حكم فرمودن خدا ميان مؤمنان و كافران در روز قيامت و جزا دادن ايشان بر وفق عدل، بر خداى تعالى آسان است، زيرا قدرت سبحانى شامل جميع مقدورات است.

لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً هُمْ ناسِكُوهُ فَلا يُنازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ وَ ادْعُ إِلى‌ رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلى‌ هُدىً مُسْتَقِيمٍ (67) وَ إِنْ جادَلُوكَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ (68) اللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (69) أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّ ذلِكَ فِي كِتابٍ إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (70)

ترجمه‌

- از براى هر امّتى قرار داديم طريقه‌ئى كه آنها ميپيمايند آنرا پس نبايد نزاع كنند البتّه با تو در كار و بخوان بسوى پروردگارت همانا تو ثابتى بر راه راست‌

و اگر مجادله كنند با تو پس بگو خدا داناتر است بآنچه ميكنيد

خدا حكم ميكند ميان شما روز قيامت در آنچه بوديد كه در آن اختلاف ميكرديد

آيا

جلد 3 صفحه 621

ندانستى كه خدا ميداند آنچه در آسمانها و زمين است همانا آن در نوشته‌ئى است همانا آن براى خدا آسان است.

تفسير

- در جوامع نقل نموده كه بديل بن ورقا و غير او از كفّار خزاعه بمسلمانان گفتند شما چرا كشته خودتان را ميخوريد و كشته خدا را نميخوريد يعنى مردار را پس اين آيه نازل شد كه دلالت دارد بر آنكه خداوند براى هر قوم و جماعتى طريقه و شريعت و دينى قرار داده كه آنها پيروى از آن نمايند مادامى كه منسوخ بشريعت و دين بعد از آن نشده پس نبايد امم سابقه نزاع و جدال نمايند با تو در امر دين چون دين تو ناسخ اديان است و بايد تو مردم را دعوت بتوحيد و دين اسلام نمائى كه طريق هدايت الهى امروز همان راه راست صاف مستقيمى است كه تو ميپيمائى و با آن كه واضح است كه گوشت مردار پليد است و خدا آن را حلال نميكند اگر در آن يا غير آن با تو مجادله نمايند بگو خدا داناتر است بأعمال شما از مخاصمه و جدال و غيره و حكم ميكند ميان شما روز قيامت در آنچه مورد اختلاف شما باشد از امر دين و بمجازات ميرساند كسانى را كه مجادله بباطل نمودند و نسبت بخدا دادند حكمى را كه او نفرموده است و تكرار لفظ جلاله ظاهرا براى تسجيل و تجليل است پس خطاب به پيغمبر اكرم فرموده با آن كه مراد مردمند كه آيا نميدانى كه خداوند ميداند تمام موجودات ارضيّه و سماويّه را با خواص و آثار و منافع و مضارشان و همه آنها قبل از وجودشان در لوح محفوظ علم الهى ثبت و ضبط و مرقوم بوده و هست و كسيرا نميرسد كه در آن چون و چرا نمايد و اين احاطه علمى و ثبت در لوح و حفظ آن براى خدا آسان است ..

أَ لَم‌ تَعلَم‌ أَن‌َّ اللّه‌َ يَعلَم‌ُ ما فِي‌ السَّماءِ وَ الأَرض‌ِ إِن‌َّ ذلِك‌َ فِي‌ كِتاب‌ٍ إِن‌َّ ذلِك‌َ عَلَي‌ اللّه‌ِ يَسِيرٌ (70)

آيا نمي‌داني‌ ‌که‌ محققا خداوند ميداند آنچه‌ ‌در‌ آسمان‌ و زمين‌ ‌است‌ محققا ‌اينکه‌ ‌در‌ كتاب‌ الهي‌ ثبت‌ ‌شده‌ ‌است‌ و محققا ‌اينکه‌ ‌بر‌ خداوند سهل‌ و

جلد 13 - صفحه 340

آسان‌ ‌است‌، (أَ لَم‌ تَعلَم‌): استفهام‌ تقريري‌ ‌است‌ البته‌ پيغمبر و ‌من‌ دونه‌ ‌حتي‌ مؤمنين‌ مي‌دانند ‌که‌:

(أَن‌َّ اللّه‌َ يَعلَم‌ُ ما فِي‌ السَّماءِ وَ الأَرض‌ِ): چون‌ علم‌ ‌او‌ ذاتي‌ ‌است‌ و عين‌ ذات‌ ‌است‌ و ‌غير‌ محدود ‌به‌ همه‌ چيز تعلق‌ گرفته‌ و احاطه‌ كرده‌: «وَ أَن‌َّ اللّه‌َ قَد أَحاطَ بِكُل‌ِّ شَي‌ءٍ عِلماً».

طلاق‌ آيه 12، و مراد ‌ما ‌في‌ السماء عالم‌ بالا ‌است‌ عالم‌ جبروت‌ لاهوت‌ عالم‌ أنوار و ارواح‌ و ملائكه‌ و كرات‌ علويه‌ و آنچه‌ ‌در‌ ‌آنها‌ ‌است‌. و الارض‌ ‌از‌ جمادات‌ و نباتات‌ و حيوانات‌ و جن‌ و انس‌ ‌به‌ اقوال‌ و افعال‌ و أنفاس‌ ‌آنها‌ «عالِم‌ِ الغَيب‌ِ لا يَعزُب‌ُ عَنه‌ُ مِثقال‌ُ ذَرَّةٍ فِي‌ السَّماوات‌ِ وَ لا فِي‌ الأَرض‌ِ وَ لا أَصغَرُ مِن‌ ذلِك‌َ وَ لا أَكبَرُ إِلّا فِي‌ كِتاب‌ٍ مُبِين‌ٍ».

سبأ آيه 7. «وَ ما يَعزُب‌ُ عَن‌ رَبِّك‌َ مِن‌ مِثقال‌ِ ذَرَّةٍ فِي‌ الأَرض‌ِ وَ لا فِي‌ السَّماءِ وَ لا أَصغَرَ مِن‌ ذلِك‌َ وَ لا أَكبَرَ إِلّا فِي‌ كِتاب‌ٍ مُبِين‌ٍ» يونس‌ ‌آيه‌ 61.

(إِن‌َّ ذلِك‌َ فِي‌ كِتاب‌ٍ). لوح‌ محفوظ و لوح‌ محو و اثبات‌ ‌که‌ ثبت‌ ‌شده‌ قبل‌ ‌از‌ خلقت‌ آسمان‌ و زمين‌ و تقدير ‌شده‌.

و گفتيم‌: ‌که‌ لوح‌ محفوظ آنچه‌ ‌در‌ ‌او‌ ثبت‌ ‌است‌ قابل‌ تغيير نيست‌ و ممكن‌ ‌است‌ ‌که‌ انبياء و ائمه‌ ‌عليهم‌ الصلاة و ‌السلام‌ بآنها افاضه‌ شود ‌که‌ علم‌ ‌ما ‌کان‌ و ‌ما ‌يکون‌ ‌باشد‌

«و علمته‌ علم‌ ‌ما ‌کان‌ و ‌ما ‌يکون‌ ‌الي‌ انقضاء خلقك‌»

دعاء ندبه‌، ولي‌ محو و اثبات‌ مختص‌ بذات‌ مقدس‌ ‌او‌ ‌است‌ «يَمحُوا اللّه‌ُ ما يَشاءُ وَ يُثبِت‌ُ وَ عِندَه‌ُ أُم‌ُّ الكِتاب‌ِ» رعد آيه 39.

(إِن‌َّ ذلِك‌َ عَلَي‌ اللّه‌ِ يَسِيرٌ): چه‌ تقدير امور ‌باشد‌ چه‌ ثبت‌ ‌در‌ لوحين‌ ‌باشد‌ چه‌ ايجاد ‌ما ‌في‌ السماء و ‌ما ‌في‌ الارض‌ ‌باشد‌ احتياج‌ بمقدمات‌ و اسباب‌ ندارد بمجرد اراده‌ ايجاد مي‌شود: «إِنَّما أَمرُه‌ُ إِذا أَرادَ شَيئاً أَن‌ يَقُول‌َ لَه‌ُ كُن‌ فَيَكُون‌ُ» يس‌ آيه 82.

341

(آیه 70)- و از آنجا که قضاوت و داوری در قیامت نسبت به اختلافات و اعمال بندگان نیاز به علم و آگاهی وسیعی به همه آنها دارد، در این آیه اشاره به علم بی‌پایان خدا کرده، چنین می‌گوید: «آیا نمی‌دانی که خداوند آنچه را که در آسمانها و زمین است می‌داند»؟ (أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما فِی السَّماءِ وَ الْأَرْضِ).

آری «همه اینها در کتابی ثبت است» (إِنَّ ذلِکَ فِی کِتابٍ).

کتاب علم بی‌پایان خداوند، کتاب عالم هستی و جهان علت و معلول،

ج3، ص233

جهانی که چیزی در آن گم نمی‌شود و نابود نمی‌گردد.

و لذا در آخرین جمله می‌فرماید: «این بر خداوند آسان است» (إِنَّ ذلِکَ عَلَی اللَّهِ یَسِیرٌ). چرا که همگی موجودات با تمامی خصوصیاتشان نزد او حضور دارند.